รถไฟ...ชีวิต 🚂 🚋🚋🚋🚋
ชีวิต เหมือนกับการเดินทางโดยสาร รถไฟ...
มีสถานีต่างๆ...
มีการเปลี่ยนเส้นทาง...
มีกระทั่งอุบัติเหตุ......
เราขึ้นรถไฟขบวนนี้ ตอนเราเกิด....
พ่อแม่ คือคนที่ตีตั๋วให้เรา...
เราเชื่อว่าท่านจะเดินทางด้วยรถขบวนนี้ กับเราตลอดไป....
แต่แล้ว..ที่สถานีใด สถานีหนึ่ง
ท่านทั้งสองก็ต้องลงรถไฟจากไป... ปล่อยเราไว้เพียงลำพังกับการเดินทางนี้....
วันเวลาผ่านไป... จะมีผู้โดยสารคนอื่นๆ ขึ้นรถ มาเรื่อยๆ... หลายคนจะเป็นคนที่เรารัก และผูกพัน..
เป็นพี่เป็นน้อง..
เป็นเพื่อน..
เป็นลูกเป็นหลาน หรือกระทั่ง
เป็นที่รัก แห่งชีวิตของเรา....
หลายคนลงรถไปกลางทาง...
ทิ้งไว้แค่ความทรงจำความอ้างว้างและคิดถึงอันถาวรในชีวิตเรา..
หลายคนจากไป...
อย่างที่เราไม่ทัน สังเกตด้วยซ้ำว่า.. เขาลุกจากที่นั่ง และลงรถไฟไปแล้ว!
การเดินทางโดยรถไฟชีวิตข บวนนี้ จึงเต็มไป ด้วยความรื่นรมย์... ความโศกเศร้า...
ความมหัศจรรย์...
ความสมหวัง...
คำสวัสดี...
คำอำลา... และ
คำอวยพรให้โชคดี
การเดินทางที่ดีที่สุด คือ
การได้ช่วยเหลือ... ได้รัก...
ได้มีความสัมพันธ์ที่ดี
กับเพื่อนผู้โดยสารทุกคน ...
จงแน่ใจว่าเราได้ให้ สิ่งที่ดีที่สุด เพื่อให้การเดินทางของพวกเขา
มีความราบรื่นและสะดวกสบาย
ความน่าพิศวงของการเดินทางอันวิเศษยอดเยี่ยมนี้คือ... ตัวเราเองก็ไม่รู้ล่วงหน้า ว่าเราจะต้องลงจากรถไฟที่สถานีไหน.....
ฉะนั้น...เราต้องมีชีวิตให้แจ๋วที่สุด
ปรับปรุงตัวเอง...
รู้จักลืม...
รู้จักอภัย...
ให้สิ่งดีที่สุด ที่เรามีแก่คนรอบข้าง
สำคัญเหลือเกิน
ที่เราควรทำอย่างนี้...
เพราะเมื่อถึงเวลาที่เราต้องลุก
จากที่นั่ง..เพื่อลงจากรถไฟไป
เราจะได้ทิ้งความทรงจำ ที่สวยงามไว้แก่ผู้คน ที่ต้องเดินทาง โดยสาร รถไฟขบวนชีวิตนี้ต่อไป
ขอบคุณมากๆ
ที่มาเป็นผู้โดยสารคนหนึ่ง
ในขบวนรถไฟชีวิต ของกันและกัน
ขอให้ผู้ร่วมทางทุกท่านพบพานแต่ความรื่นรมย์ในการเดินทางบนขบวนรถไฟสายชีวิต...
ที่ครั้งหนึ่ง ช่วงเวลาหนึ่ง
ณ สถานีใด สถานีหนึ่ง
เรามีโอกาสได้เดินทางร่วมกัน
