คนจากไปมากขึ้นทุกวัน คนที่เหลืออยู่จึงสำคัญยิ่งขึ้น

คนจากไปมากขึ้นทุกวัน คนที่เหลืออยู่จึงสำคัญยิ่งขึ้น

เรื่องเกิดในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในอเมริกา

ใกล้เวลาเลิกเรียน อาจารย์ได้ถามนิสิตว่า “ ครูมีเกมจะเล่นกับพวกเรา ต้องการอาสาสมัครหนึ่งคน"

นิสิตหญิงคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นบนเวที

อาจารย์กล่าว “ ช่วยเขียนชื่อคนที่เธอรักและหวงแหนที่สุดยี่สิบชื่อลงบนกระดาน”

นิสิตหญิงทำตาม  มีทั้งเพื่อนบ้าน เพื่อนฝูง ญาติพี่น้องฯลฯ

อาจารย์กล่าว “ช่วยขีดชื่อที่คิดว่าสำคัญน้อยที่สุดออกไปหนึ่งชื่อ”

เธอได้ขีดชื่อเพื่อนบ้านออกไปหนึ่งคน

อาจารย์กล่าวต่อ “ช่วยขีดออกไปอีกหนึ่งชื่อ"

หล่อนก็ขีดชื่อเพื่อนร่วมงานออกไปอีกหนึ่งชื่อ

อาจารย์ย้ำคำเดิม “ขออีกหนึ่งชื่อ”

เธอก็ขีดต่อไปอีกหนึ่งชื่อ........

สุดท้ายบนกระดานเหลือชื่ออยู่เพียงสามกลุ่มคือ ชื่อพ่อและแม่ ชื่อสามี และชื่อลูก

ทั้งห้องสงบนิ่ง ทุกคนจ้องมองไปที่อาจารย์อย่างแน่นิ่ง ความรู้สึกไม่เหมือนเล่นเกมอีกต่อไป

อาจารย์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลและราบเรียบ “ขีดทิ้งอีกหนึ่งชื่อ”

นิสิตมีอาการลังเล รู้สึกยากที่จะปฏิบัติตาม

และแล้วเธอก็ตัดสินใจขีดชื่อพ่อและแม่ออกไป

“ขออีกชื่อสุดท้าย” เสียงอาจารย์ร้องขอตามมาติดๆ

เธอยืนตัวสั่นเทาพร้อมสีหน้าที่หวาดหวั่น แต่สุดท้าย ก็ตัดสินใจอย่างเสียไม่ได้ที่ขีดเอาชื่อของลูกออกไป ทันใดนั้นเธอได้ร้องไห้ออกมาด้วยเสียอันดังและเจ็บปวด

จนเมื่อเธออารมณ์เริ่มสงบลง อาจารย์จึงถามเธอว่า “คนที่สนิทชิดเชื้อกับเธอที่สุดน่าจะเป็นพ่อแม่ผู้บังเกิดเกล้า และลูกที่เราคลอดออกมาจากเลือดเนื้อเชื้อไขของเรามิใช่หรือ ส่วนสามีเป็นคนนอกที่ที่ห่างออกไป อาจหาใหม่เมื่อไรก็ได้ ทำไมเธอจึงกลับเลือกสามีไว้เป็นคนสุดท้ายละ?”

เพื่อนร่วมชั้นพุ่งสายตาไปที่เธออย่างใจจดใจจ่อ รอคอยคำตอบจากเธอ

นิสิตหญิงตอบด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบอย่างช้าๆ “ด้วยเงื่อนไขของเวลา พ่อแม่คงจะจากเราไปก่อน ส่วนลูกนั้น เมื่อเขาโตขึ้น เขาก็คงต้องจากไปเพื่อดูแลชีวิตของเขาเอง คนที่เหลืออยู่กับเราจนวาระสุดท้ายเมื่อยามชราก็คงต้องเป็นสามีของเรา”

ความจริงมิตรภาพ ความกตัญญู ความรักของบุพการี และความรักของสามีภรรยาเป็นความรู้สึกที่แตกต่าง มีมิติที่ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับสภาวะและมุมมองของแต่ละคนในแต่ละสถานการณ์

การตัดสินใจในมุมมองของนิสิตน่าจะถูกต้องแล้ว จงรักและถนอมคนที่อยู่เคียงข้างคุณตลอดมา เพราะเขาจะอยู่เป็นเพื่อนคุณไปจนถึงนาทีสุดท้ายแห่งชีวิต

“สุขเมื่ออยู่ร่วม ทุกข์เมื่อจากลา เปรียบดังข้างขึ้นข้างแรมของจันทราบนท้องฟ้า ที่เป็นเช่นนี้มาแต่โบราณกาล ขอให้คนที่รักกันจงสุขสมสโมสร ขอทุกคู่ครองจงอยู่คู่กันตราบชั่วฟ้าดินสลาย”

ขอให้รักและถนอมคนที่อยู่เคียงข้างคุณตลอดไป