ฯพณฯ พล.อ.สีเผือก
นายดำเป็นชายโสด อาศัยอยู่ในหมู่บ้านห่างไกลความเจริญ เมื่อคืนนายดำได้ฝันถึงปู่ที่เพิ่งเสียไป ในฝันเห็นปู่แค่เพียงลางๆ แต่ได้ยินเสียงชัดเจน ปู่บอกว่าหนาวมาก อยากได้ผ้าห่มสักผืน แล้วก็หายวับไป
วันรุ่งขึ้นนายดำได้คิดถึงเรื่องราวในฝัน รู้สึกสงสารปู่เป็นอย่างยิ่ง เขาได้เตรียมผ้าห่มไว้ 1 ผืน แต่ปัญหาคือเขาลืมถามปู่ไปว่าจะส่งผ้าห่มให้ปู่ได้อย่างไร ปู่ถึงจะได้รับและจะได้หายหนาว แล้วเขาก็นึกได้ว่าปู่ของเขาเป็นคนดี ตอนนี้น่าจะอยู่บนสวรรค์ คิดได้ดังนั้นเขาก็หยิบผ้าห่มออกจากบ้านเพื่อที่จะหาทางไปสวรรค์
ตลอดทั้งวัน เขาเจอใครที่เดินผ่านมาหรือเดินผ่านบ้านใครเขาก็จะถามถึงทางไปสวรรค์ แต่ก็ไม่มีใครให้คำตอบได้ นายดำเดินมาตามทางอย่างคนสิ้นหวัง นึกสงสารปู่จับใจที่ไม่สามารถช่วยอะไรได้ เขาได้หยุดนั่งอยู่หน้ากระท่อมหลังหนึ่งแล้วถอนหายใจอย่างคนปลงตก แต่แล้วเขาก็ได้ยินเสียงคุยกันดังออกมาจากในกระท่อมหลังนั้น
"พี่ทนไม่ไหวแล้ว พี่จะพาน้องไปสวรรค์แล้วน่ะ"
"เอาเลยจ๊ะพี่ น้องพร้อมแล้ว เราไปกันเลย"
นายดำได้ยินดังนั้นจึงรีบวิ่งไปถีบประตูกระท่อมทันที และเอ่ยขึ้นเสียงดังว่า "เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งไป ฉันฝากผ้าห่มไปให้ปู่ด้วย"
สองผัวเมียอ้าปากค้าง นายดำได้บอกชื่อและนามสกุลปู่เสร็จสรรพ แล้วเอ่ยขอบคุณก่อนออกมาจากกระท่อม และพึมพำเบาๆว่า
"มิน่าล่ะ ปู่กูถึงหนาว ก็คนไปสวรรค์เขาแก้ผ้ากันไปทั้งนั้น"
