"เป้าหมายชีวิต" ไม่อยากสับสนในชีวิตต้องอ่านต้องรู้!!!
คัดลอกจากหนังสือ "พระพุทธเจ้าสอนเศรษฐี"
โดย พศิน อินทรวงค์
ผู้คนส่วนใหญ่ในสังคมกำลังสับสนระหว่างเงินทองกับความสุข
ผลก็คือ พวกเขาเหล่านั้นไม่สามารถพบกับความสุขที่แท้จริงได้ จำต้องมีชีวิตวิ่งวนไปเรื่อยๆไม่ต่างจากหนูถีบจักร เขาเหล่านั้นต้องตกเป็นเหยื่อของโลกวัตถุนิยม เพียงเพราะไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำว่า “เป้าหมายแห่งชีวิต” นั่นเอง
ในเมื่อเรารู้แล้วว่าการมีความสุขกับการมีเงินเป็นคนละสิ่งกัน ในการวางเป้าหมายชีวิต เราจึงต้องแบ่งแยกทั้งสองสิ่งออกจากกัน โดยแบ่งเป้าหมายของชีวิตออกเป็น ๒ ประเภทคือ
๑. เป้าหมายภายใน
คือสิ่งที่บ่งบอกถึงคุณค่าแห่งชีวิตอย่างแท้จริง ซึ่งหมายถึงความสุข ความรัก การมีครอบครัวที่อบอุ่น การได้กระทำตนเป็นประโยชน์ต่อสังคม รวมไปถึงการพัฒนาจิตวิญญาณของตนเองให้มีความสูงส่งยิ่งๆขึ้นไป ซึ่งเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา
สำหรับบุคคลธรรมดาอาจตั้งเป้าหมายภายในไว้ว่า ฉันจะต้องเป็นผู้ที่ใช้ชีวิตอย่างเป็นสุข เป็นประโยชน์ และอยู่ในกรอบของศีลธรรมอันดีงาม แต่หากเป็นนักบวชก็อาจตั้งเป้าหมายไว้สูงขึ้น ที่การบรรลุธรรม เป็นต้น
๒. เป้าหมายภายนอก
คือสิ่งที่เราต้องการจะทำเพื่อความเจริญก้าวหน้าในด้านวัตถุ ในมิติของหน้าที่การงาน ฐานะ เกียรติยศ ชื่อเสียง ฯลฯ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เราต้องรู้อยู่เสมอว่า เป็นของไม่จีรังยั่งยืน และไม่ได้นำมาซึ่งความสุขเสมอไป อย่างไรก็ตาม หากเราได้กระทำเป้าหมายข้อแรกให้มีความสมบูรณ์แล้ว ก็ย่อมเอื้อต่อการพัฒนาเป้าหมายในข้อนี้ด้วยเช่นกัน
ในการดำเนินชีวิตของเรา จะต้องยึดเป้าหมายภายในไว้เป็นอันดับหนึ่ง เพื่อที่ว่าเราจะไม่ตกเป็นทาสของวัตถุภายนอก จนลืมความหมายของความสุขที่แท้จริงในชีวิต เพราะหากเราทอดทิ้งเป้าหมายภายในแห่งชีวิตเสียแล้ว ถึงแม้เราจะกลายเป็นผู้ร่ำรวยก็คงไร้ประโยชน์ เพราะความร่ำรวยที่เราได้รับก็จะไม่สามารถสร้างความสุขที่แท้จริงให้เราได้เลย
ในทางกลับกัน ผู้ที่สามารถบรรลุเป้าหมายแรกแล้ว ย่อมเป็นผู้ที่มีโอกาสบรรลุเป้าหมายที่ ๒ ได้ง่ายขึ้นไปด้วย ซึ่งในที่สุดแล้วจะทำให้กลายเป็นผู้ที่ร่ำรวยอย่างแท้จริง คือมีทั้งชีวิตที่มีคุณค่า มีความสุข และมีทรัพย์สมบัติภายนอกพร้อมบริบูรณ์
ดังนั้น ขอสรุปง่ายๆ ว่า ก่อนที่เราจะแสวงหาความก้าวหน้าให้ตนเอง สิ่งแรกที่เราต้องทำความเข้าใจก่อนก็คือ เงินทองไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด หากแต่คุณค่าชีวิตต่างหากที่เป็นสิ่งสำคัญเป็นอันดับแรก
โดย พศิน อินทรวงค์
ผู้คนส่วนใหญ่ในสังคมกำลังสับสนระหว่างเงินทองกับความสุข
ผลก็คือ พวกเขาเหล่านั้นไม่สามารถพบกับความสุขที่แท้จริงได้ จำต้องมีชีวิตวิ่งวนไปเรื่อยๆไม่ต่างจากหนูถีบจักร เขาเหล่านั้นต้องตกเป็นเหยื่อของโลกวัตถุนิยม เพียงเพราะไม่เข้าใจความหมายที่แท้จริงของคำว่า “เป้าหมายแห่งชีวิต” นั่นเอง
ในเมื่อเรารู้แล้วว่าการมีความสุขกับการมีเงินเป็นคนละสิ่งกัน ในการวางเป้าหมายชีวิต เราจึงต้องแบ่งแยกทั้งสองสิ่งออกจากกัน โดยแบ่งเป้าหมายของชีวิตออกเป็น ๒ ประเภทคือ
๑. เป้าหมายภายใน
คือสิ่งที่บ่งบอกถึงคุณค่าแห่งชีวิตอย่างแท้จริง ซึ่งหมายถึงความสุข ความรัก การมีครอบครัวที่อบอุ่น การได้กระทำตนเป็นประโยชน์ต่อสังคม รวมไปถึงการพัฒนาจิตวิญญาณของตนเองให้มีความสูงส่งยิ่งๆขึ้นไป ซึ่งเป็นหัวใจของพระพุทธศาสนา
สำหรับบุคคลธรรมดาอาจตั้งเป้าหมายภายในไว้ว่า ฉันจะต้องเป็นผู้ที่ใช้ชีวิตอย่างเป็นสุข เป็นประโยชน์ และอยู่ในกรอบของศีลธรรมอันดีงาม แต่หากเป็นนักบวชก็อาจตั้งเป้าหมายไว้สูงขึ้น ที่การบรรลุธรรม เป็นต้น
๒. เป้าหมายภายนอก
คือสิ่งที่เราต้องการจะทำเพื่อความเจริญก้าวหน้าในด้านวัตถุ ในมิติของหน้าที่การงาน ฐานะ เกียรติยศ ชื่อเสียง ฯลฯ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เราต้องรู้อยู่เสมอว่า เป็นของไม่จีรังยั่งยืน และไม่ได้นำมาซึ่งความสุขเสมอไป อย่างไรก็ตาม หากเราได้กระทำเป้าหมายข้อแรกให้มีความสมบูรณ์แล้ว ก็ย่อมเอื้อต่อการพัฒนาเป้าหมายในข้อนี้ด้วยเช่นกัน
ในการดำเนินชีวิตของเรา จะต้องยึดเป้าหมายภายในไว้เป็นอันดับหนึ่ง เพื่อที่ว่าเราจะไม่ตกเป็นทาสของวัตถุภายนอก จนลืมความหมายของความสุขที่แท้จริงในชีวิต เพราะหากเราทอดทิ้งเป้าหมายภายในแห่งชีวิตเสียแล้ว ถึงแม้เราจะกลายเป็นผู้ร่ำรวยก็คงไร้ประโยชน์ เพราะความร่ำรวยที่เราได้รับก็จะไม่สามารถสร้างความสุขที่แท้จริงให้เราได้เลย
ในทางกลับกัน ผู้ที่สามารถบรรลุเป้าหมายแรกแล้ว ย่อมเป็นผู้ที่มีโอกาสบรรลุเป้าหมายที่ ๒ ได้ง่ายขึ้นไปด้วย ซึ่งในที่สุดแล้วจะทำให้กลายเป็นผู้ที่ร่ำรวยอย่างแท้จริง คือมีทั้งชีวิตที่มีคุณค่า มีความสุข และมีทรัพย์สมบัติภายนอกพร้อมบริบูรณ์
ดังนั้น ขอสรุปง่ายๆ ว่า ก่อนที่เราจะแสวงหาความก้าวหน้าให้ตนเอง สิ่งแรกที่เราต้องทำความเข้าใจก่อนก็คือ เงินทองไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุด หากแต่คุณค่าชีวิตต่างหากที่เป็นสิ่งสำคัญเป็นอันดับแรก
