จักรวาลของความรู้สึก

 

ปล่อยวางเพื่อครอบครอง!!!
คัดจากหนังสือ "จักรวาลของความรู้สึก"
โดย อนันตกาล (พศิน อินทรวงค์)

บางสิ่งอยู่ตรงนี้แต่เหมือนไกล
คุณอาจคิดว่า อีกเพียงแค่นิดเดียวเท่านั้นที่คุณจะเข้าถึง
แต่ระยะห่างดังกล่าวยังคงเท่าเดิม
ไม่ว่าคุณจะเดินเข้ามาใกล้แค่ไหน
แต่ระยะความห่างก็ไม่ได้ลดน้อย

เมื่อคุณรู้สึกถึงภาวะดังกล่าว
คุณจะเริ่มสัมผัสได้อย่างช้าๆ ว่า
ระยะห่างอันน้อยนิดที่คุณเคยมองข้าม
คือความห่างไกลเกินกว่าที่คุณจะจินตนาการถึง

เมื่อคุณต้องการเข้าใจในบางสิ่งจนถึงที่สุด
คุณจะพบว่า คุณไม่เข้าใจอะไรเลย
ทุกอย่างยังเหมือนเดิม นี่เองคือความจริงอันประหลาด

เราไม่อาจเข้าถึงสิ่งใดได้อย่างแนบสนิท
หากยังมีความต้องการที่จะเข้าใจ
เพราะความต้องการนั่นคือภาวะแห่งการคุกคามของกิเลส
และผู้มีกิเลสก็จะไม่มีวันสมบูรณ์พร้อมในจิตวิญญาณ

การเติมเต็มช่องว่างดังกล่าวจึงต้องเติมด้วยความพอเพียง
เมื่อไหร่ที่คุณปล่อยวาง ยุติความต้องการทั้งมวลต่อสิ่งนั้น
ช่องว่างที่เคยมีจะหายไป
มันอาจยาก แต่คุณจำเป็นต้องทำ
หากต้องการเป็นหนึ่งเดียวกับสิ่งที่คุณปรารถนา

ดุจดังคุณต้องการเป็นเจ้าของนก
แต่คุณใช้วิธีอันก้าวร้าว
คุณจับมันมาขังไว้ในกรง แล้วเฝ้าดูมัน ห่วงแหนมัน
สิ่งนี้อาจทำให้คุณรู้สึกว่าคุณได้ครอบครองนกตัวนี้
ทว่า คุณก็รู้ว่าลึกๆ แล้วมันไม่จริง
คุณไม่อาจครอบครองมัน

ทางเดียวที่คุณจะครอบครองมันได้ก็คือ
ปล่อยมันเป็นอิสระ
ให้มันกลับคืนสู่ธรรมชาติ
ขณะที่คุณก็ต้องกลับสู่ธรรมชาติเช่นกัน
เมื่อคุณกลับคืนสู่ธรรมชาติ เมื่อนกกลับสู่ธรรมชาติ
คุณ ธรรมชาติ และนก จะรวมเป็นหนึ่งเดียว
และเมื่อนั้น ช่องว่างทั้งหมดจะถูกทำลาย
คุณและสรรพสิ่งจะหลอมเป็นหนึ่ง
ไม่มีความสงสัย ไม่มีความคับข้อง
ไม่มีความเคว้งคว้างล่องลอยอีกต่อไป