ads by google

วันอาทิตย์ที่ 3 มีนาคม พ.ศ. 2556

ชีวิตคือการเรียนรู้


ขณะนี้ อายุฉันย่างเข้า 91 ปีแล้ว   ถ้าจะถามถึงอดีตว่าเรียนอะไรมา คำตอบที่ออกมาจากใจ  และคิดว่ามันง่ายที่สุดก็คือ “เรียนทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า”   โดยที่เชื่อว่าแต่ละสิ่งที่ปรากฏเปลี่ยนแปลงอยู่บนโลกใบนี้  คือสิ่งสมมติทั้งสิ้น    ปรกติแล้วภายในภาพรวมของชีวิตที่สนใจเรียนรู้   ย่อมมี 2 ด้านเสมอ “ด้านนอกคือสิ่งสมมติที่ไม่มีตัวตน   นอกจากสะท้อนให้รู้ถึงวิถีการเปลี่ยนแปลงที่หมุนวนเป็นวัฏจักร”   ส่วนด้านใน คือความจริงที่มีแต่อดีตจากการนำปฏิบัติ   สิ่งนี้แฝงอยู่ในจิตใต้สำนึกของทุกคนที่เกิดมา    ทุกอย่างมีวิถีการเปลี่ยนแปลงที่หมุนวนอย่างต่อเนื่อง   ดังนั้นเมื่อมีขาวก็ย่อมมีดำ เมื่อมีสูงก็ย่อมมีต่ำ   เมื่อมีเล็กก็ย่อมมีใหญ่ เมื่อมีรักก็ย่อมมีริษยา    ดังนั้นไม่ว่าบุคคลใดจะยืนอยู่ ณ จุดไหนก็ตาม   หากทำให้ดีที่สุดแล้ว วันหนึ่งก็ย่อมพบความจริงที่ปรากฏ  อยู่ในอีกด้านหนึ่งได้เอง แม้แต่กำลังเป็นทุกข์อยู่ในขณะนี้   ถ้าทำอย่างดีที่สุดวันหนึ่ง ก็ย่อมเปลี่ยนแปลงไปเป็น  ความสุขได้เองอย่างเป็นธรรมชาติ    ชีวิตฉันอยู่มายาวนานพอสมควร ดังนั้นจึงสามารถพบ  ความจริงทุกสิ่งทุกอย่างที่มีกิเลสมนุษย์เป็นพื้นฐานสำคัญ   หากละกิเลสเสียได้ ในที่สุดชีวิตก็ย่อมไม่เกิดมาอีก  เพราะภายในจิตใต้สำนึกนั้นมันไม่มีอะไรเป็นตัวเป็นตน    ระพี คริก  20 กุมภาพันธ์ 2556

ขณะนี้ อายุฉันย่างเข้า 91 ปีแล้ว
 
ถ้าจะถามถึงอดีตว่าเรียนอะไรมา คำตอบที่ออกมาจากใจ
และคิดว่ามันง่ายที่สุดก็คือ 

“เรียนทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า”โดยที่เชื่อว่าแต่ละสิ่งที่ปรากฏเปลี่ยนแปลงอยู่บนโลกใบนี้คือสิ่งสมมติทั้งสิ้น

ปกติแล้วภายในภาพรวมของชีวิตที่สนใจเรียนรู้ ย่อมมี 2 ด้านเสมอ “ด้านนอกคือสิ่งสมมติที่ไม่มีตัวตน 

นอกจากสะท้อนให้รู้ถึงวิถีการเปลี่ยนแปลงที่หมุนวนเป็นวัฏจักร” 

ส่วนด้านใน คือความจริงที่มีแต่อดีตจากการนำปฏิบัติ 

สิ่งนี้แฝงอยู่ในจิตใต้สำนึกของทุกคนที่เกิดมา

ทุกอย่างมีวิถีการเปลี่ยนแปลงที่หมุนวนอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นเมื่อมีขาวก็ย่อมมีดำ เมื่อมีสูงก็ย่อมมีต่ำ 

เมื่อมีเล็กก็ย่อมมีใหญ่ เมื่อมีรักก็ย่อมมีริษยา

ดังนั้นไม่ว่าบุคคลใดจะยืนอยู่ ณ จุดไหนก็ตาม หากทำให้ดีที่สุดแล้ว วันหนึ่งก็ย่อมพบความจริงที่ปรากฏ

อยู่ในอีกด้านหนึ่งได้เอง แม้แต่กำลังเป็นทุกข์อยู่ในขณะนี้ ถ้าทำอย่างดีที่สุดวันหนึ่ง

ก็ย่อมเปลี่ยนแปลงไปเป็นความสุขได้เองอย่างเป็นธรรมชาติ

ชีวิตฉันอยู่มายาวนานพอสมควร ดังนั้นจึงสามารถพบ

ความจริงทุกสิ่งทุกอย่างที่มีกิเลสมนุษย์เป็นพื้นฐานสำคัญ หากละกิเลสเสียได้ 

ในที่สุดชีวิตก็ย่อมไม่เกิดมาอีกเพราะภายในจิตใต้สำนึกนั้นมันไม่มีอะไรเป็นตัวเป็นตน

ระพี คริก
20 กุมภาพันธ์ 2556